Future Art: Terapia Przez Sztukę – Podróż Ku Zrozumieniu Siebie

CKZiU › Future Art: Terapia Przez Sztukę – Podróż Ku Zrozumieniu Siebie

Projekt  „Future Art: Terapia Przez Sztukę – Podróż Ku Zrozumieniu Siebie”

został dofinansowany ze ŚRODKÓW BUDŻETU PAŃSTWA

w ramach programu

Polsko-Ukraińskiej Rady Wymiany Młodzieży.

Budżet projektu: 68 379,70 PLN

Lider projektu: Stowarzyszenie Europejskie Centrum Innowacji z Otynia (PL)

Partnerzy:          Mykytyneckie Liceum w Iwano-Frankowsku (UKR)

Liceum nr 23 im Romana Huryka w Iwano-frankowsku (UKR)

Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego „Elektryk” w Nowej Soli (PL)

 

Miejsce realizacji działań: województwo małopolskie, Pensjonat Jurkowski w Ochotnicy Dolnej,

 

Termin realizacji działań: 21 września 2025 –  27 września 2025

 

Grupa docelowa: uczniowie w wieku 14–19 lat ze szkół w Polsce i na Ukrainie

Cel projektu

Celem projektu jest rozwój osobisty, społeczny i artystyczny 35 młodych osób z Polski i Ukrainy poprzez arteterapię oraz wspólne działania twórcze inspirowane sztuką Tamary Łempickiej i Marty Pitchuk. Projekt wspiera budowanie więzi międzykulturowych, wzmacnia odporność emocjonalną uczestników oraz promuje sztukę jako narzędzie integracji, terapii i rozwoju.

 

Jak pracujemy

Działamy metodą projektu edukacyjnego w międzynarodowych zespołach zadaniowych (artystycznym, medialno-promocyjnym, ewaluacyjnym, integracyjno-animacyjnym oraz eventowym). Uczestnicy aktywnie współtworzą wszystkie etapy – od koncepcji, przez realizację warsztatów, po ewaluację i upowszechnianie rezultatów. Pracujemy w atmosferze współpracy i otwartości, łącząc warsztaty artystyczne, psychologiczne, integracyjne oraz działania terenowe.

 

Co zrealizujemy (główne rezultaty)

  1. Terapeutyczną wystawę immersyjną w Ochotnicy Dolnej, prezentującą twórczość uczestników.
  2. „Autobiografie dotykiem pisane” – artystyczne zapisy osobistych historii uczestników.
  3. Cykl warsztatów artystycznych (malarstwo, grafika, snycerstwo, sztuka cyfrowa) i psychologicznych.
  4. Publikacje online i materiały promocyjne (filmy, zdjęcia, relacje, podsumowująca publikacja).
  5. Prezentacje rezultatów projektu w Polsce (Nowa Sól) i na Ukrainie (Iwano-Frankiwsk).

 

Korzyści dla uczestników

  1. Rozwój talentów artystycznych i kreatywności.
  2. Wzmocnienie kompetencji społecznych, językowych i międzykulturowych.
  3. Lepsze radzenie sobie z emocjami, stresem i lękiem.
  4. Zwiększenie pewności siebie i poczucia przynależności do wspólnoty.
  5. Doświadczenie współpracy międzynarodowej oraz wystąpień publicznych.

 

Etapy

  1. Przygotowanie – warsztaty w Nowej Soli i Iwano-Frankiwsku, spotkania online, praca nad koncepcją prac i wystawy.
  2. Realizacja działań – wspólne warsztaty artystyczne i psychologiczne, praca w zespołach zadaniowych, przygotowanie i prezentacja wystawy immersyjnej w Ochotnicy Dolnej.
  3. Podsumowanie – ewaluacja projektu, wystawy w szkołach partnerskich, publikacja materiałów online.

 

Wsparcie i partnerstwa

Projekt realizuje Stowarzyszenie Europejskie Centrum Innowacji (Polska) we współpracy z Mykytyneckim Liceum i Liceum nr 23 im. Romana Huryka w Iwano-Frankiwsku (Ukraina).

Dodatkowe wsparcie zapewniają:

  1. CKZiU „Elektryk” w Nowej Soli – wsparcie organizacyjne, współpraca edukacyjna, udział młodzieży
    i warsztaty psychologiczne;
  2. Fundacja Panoptikum (Nowa Sól) – wsparcie artystyczne i tworzenie „książek dotykiem pisanych”,
  3. Centrum Sztuki Współczesnej w Iwano-Frankiwsku – zajęcia z twórczości Marty Pitchuk,
  4. Muzeum Krajoznawcze w Iwano-Frankiwsku – inspiracje motywami ludowymi,
  5. Centrum Opieki Psychologiczno-Pedagogicznej w Iwano-Frankiwsku – warsztaty psychologiczne,
  6. Wiejskie Ośrodki Kultury w Tylmanowej i Ochotnicy Górnej – zajęcia artystyczne i integracyjne,
  7. lokalni artyści i twórcy ludowi (m.in. snycerze, animatorzy kultury),
  8. Szkoła Podstawowa w Ochotnicy Dolnej – udział w wystawie i działaniach podsumowujących.

 

Promocja i upowszechnianie

Projekt będzie promowany poprzez:

  1. bieżące relacje w mediach społecznościowych (Facebook, strony internetowe organizatorów
    i szkół),
  2. publikacje w prasie regionalnej i lokalnej,
  3. wydarzenie online na Facebooku, uruchomione w trakcie projektu,
  4. film dokumentujący proces i wystawę immersyjną,
  5. publikację online podsumowującą działania i rezultaty, dostępną dla szkół i instytucji partnerskich
    w Polsce i na Ukrainie.

REZULTATY PROJEKTU:

Publikacja podsumowującą działania i rezultaty:

  • Filmy z wystawy T. Łempickiej:
    • Projektor dolny 1

    • Projektor dolny 2

    • Projektor dolny 3

    • Projektor dolny 4

    • Projektor górny

  • Filmy z wystawy M. Pitchuk:
    • Відео природа

    • Відео процес

    • Картини

    • Текст польською

21.09.2025 Niedziela

„Future Art: Terapia Przez Sztukę – Podróż Ku Zrozumieniu Siebie” to tytuł tegorocznego projektu, który został dofinansowany ze środków budżetu państwa w ramach programu Polsko-Ukraińskiej Rady Wymiany Młodzieży. Partnerami projektu są Mykytyneckie Liceum w Iwano-Frankowsku (UKR), Liceum nr 23 im Romana Huryka w Iwano-Frankowsku (UKR) i Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego „Elektryk” w Nowej Soli (PL).
21 września dwie grupy uczestników tradycyjnie już spotkały się w Krakowie, czyli w połowie drogi między Nową Solą, a Iwano-Frankowskiem. Wspólną przygodę rozpoczęliśmy od zwiedzania Muzeum Narodowego, obejrzeliśmy najwspanialsze dzieła polskiego malarstwa zgromadzone w GALERII SZTUKI POLSKIEJ XIX WIEKU W SUKIENNICACH, czerpaliśmy inspiracje artystyczne szukając odpowiedzi na temat terapeutycznego znaczenia sztuki, co z pewnością pomoże nam w naszych działaniach warsztatowych. Z zachwytem chłonęliśmy piękno dzieł Jana Matejki, Artura Grottgera, Aleksandra Gierymskiego, Jacka Malczewskiego, Maurycego Gottlieba, Leona Wyczółkowskiego, Józefa Chełmońskiego, czy Henryka Siemiradzkiego i Władysława Podkowińskiego. Śmiało możemy stwierdzić, że do tej pory ich dzieła oglądaliśmy jedynie w podręcznikach.
Wieczorem, już w gościnnych murach pensjonatu Jurkowski , w czasie wieczoru integracyjnego, poznawaliśmy siebie i podzieliliśmy się na zespoły zadaniowe.

21.09.2025

«Future Art: Терапія через мистецтво – подорож до самопізнання» – така назва цьогорічного проєкту, який отримав фінансування з державного бюджету Польщі в рамках програми Польсько-Української Ради обміну молоддю. Партнерами проєкту є Микитинський ліцей в Івано-Франківську (Україна), Ліцей № 23 імені Романа Гурика в Івано-Франківську (Україна) та Центр професійної та безперервної освіти «Електрик» у Новій Солі (Польща).
21 вересня дві групи учасників традиційно зустрілися в Кракові, на півдорозі між Новою Суллю та Івано-Франківськом. Нашу спільну пригоду ми розпочали з відвідування Національного музею, де оглянули найвидатніші твори польського живопису, зібрані в Галереї польського мистецтва XIX ст в Сукенницях, черпали художнє натхнення, шукаючи відповіді на питання про терапевтичне значення мистецтва, що, безсумнівно, допоможе нам у наших майстер-класах. Із захопленням ми милувалися красою творів Яна Матейки, Артура Гроттгера, Олександра Гєримського, Яцека Мальчевського, Маврикія Готліба, Леона Вичулковського, Юзефа Хелмонського, Генріка Сємірадзького та Владислава Подковінського. Можна сміливо стверджувати, що до цього часу ми бачили їхні твори лише у підручниках.
А ввечері — знайомство, командні активності та тепла атмосфера в пансіонаті Jurkowski. Попереду нас чекає ще багато цікавого — разом творимо, досліджуємо себе та відкриваємо нові горизонти.

 22.09.2025 Poniedziałek

Poniedziałek zaczął się z przytupem, czyli tak jak lubimy – od spływu pontonami Przełomem Dunajca. W czasie warsztatów terenowych, a tak należy traktować tę część naszych zmagań projektowych, pojawiła się okazja stworzenia przestrzeni do odpoczynku od wyzwań i problemów, a kontakt z naturą sprzyjał odprężeniu i relaksacji.
Po południu rozpoczęliśmy cykl warsztatów artystycznych, na których powstawały autoportrety w stylu art deco oraz collage inspirowane biografią i pracami polskiej malarki Tamary Łempickiej oraz ukraińskiej artystki Marty Pitchuk. Był to bardzo inspirujący i ciekawy sposób przedstawienia historycznego i kulturowego kontekstu w jakim powstawały w XX wieku i powstają współcześnie dzieła obu twórczyń.
Wiemy już, że wszelkie działania pozwolą nam odkryć nawet nieodkryte talenty artystyczne i kreatywne, na lepsze radzenie sobie z emocjami, stresem i lękiem, a także pokaże jak możemy zwiększyć poczucie pewności siebie oraz przynależności do wspólnoty, którą utworzyliśmy. Pomógł nam w tym młody lokalny artysta Jan Gabryś , którego prace możemy obejrzeć na Instagramie.

22.09.2025 

Понеділок розпочався з розмахом, так, як ми любимо – зі сплаву на надувних човнах по ущелині Дунайця. Під час виїзних майстер-класів, а саме так слід розглядати цю частину нашoї проєктної діяльності, у нас з’явилася можливість створити простір для відпочинку від викликів і проблем, а природа сприяла заспокоєнню та відновленню.
Після обіду ми розпочали цикл художніх майстер-класів, під час яких створювали автопортрети в стилі арт-деко, а також колажі, натхненні біографією та творчістю польської художниці Тамари Лемпицької та української мисткині Марти Пітчук. Це був надзвичайно натхненний і цікавий спосіб показати історичний та культурний контекст, у якому виникали роботи цих мисткинь — як у ХХ столітті, так і сьогодні.
Ми вже переконалися, що всі ці активності допомагають нам розкривати навіть приховані художні та креативні таланти, краще справлятися з емоціями, стресом і тривожністю, а також підсилюють відчуття впевненості в собі й приналежності до спільноти, яку ми разом створили.
У цьому нам допоміг теж молодий місцевий художник Ян Ґабрись , чиї роботи можна переглянути на Instagram.

23.09.2025 Wtorek

We wtorek projektowe działania obejmowały zajęcia w Zakopanem, dokąd pojechaliśmy szukać inspiracji do nowoczesnych interpretacji malarstwa Tamary Łempickiej – formy, kształtów, poszukiwania śladów stylu art deco. Na Krupówkach, najpopularniejszej zakopiańskiej ulicy mieliśmy poszukiwać i analizować gry świateł i cienia w otoczeniu, akcentów bogactwa, elegancji i luksusu w lokalnej estetyce. Wszystko to miało za zadanie inspirować nas do stylizacji i kompozycji na wzór Łempickiej. Jednocześnie poszukiwaliśmy związku kultury ukraińskiej i góralskiej odzwierciedlonej w twórczości Pitchuk. Góralskie stroje, wzory i ornamenty to inspiracje zdobnictwem zakopiańskim pomagały nam w tworzeniu moodboardów na naszą wystawę.
Po powrocie z przyjemnością i entuzjazmem grupa tworzyła autoportrety dotykiem pisane, które zapoczątkowaliśmy tydzień temu w swoich szkołach na warsztatach artystycznych i psychologicznych. Jak co dzień dokonaliśmy ewaluacji, opracowaliśmy dokumentację fotograficzną i kontynuowaliśmy prace nad wystawą.

23.09.2025

У вівторок проєктна діяльність передбачала заняття в Закопаному, куди ми поїхали шукати натхнення для сучасних інтерпретацій живопису Тамари Лемпіцької — форм, обрисів, пошуку слідів стилю арт-деко. На Крупувках, найпопулярнішій вулиці Закопаного, ми мали шукати й аналізувати гру світла й тіні в навколишньому середовищі, акценти багатства, елегантності й розкоші в місцевій естетиці. Усе це мало на меті надихнути нас на стилізацію й композицію у стилі Лемпицької.
Водночас ми шукали зв’язок між українською та гуральською культурами, відображений у творчості Пітчук. Гуральські костюми, візерунки та орнаменти — натхнення закопанським декоративним мистецтвом — допомагали нам у створенні мудбордів для нашої виставки.
Після повернення з радістю та ентузіазмом група створювала «дотиком написані» автопортрети, над якими ми почали працювати тиждень тому у своїх школах під час художніх та психологічних майстер-класів. Як і щодня, ми провели оцінювання, підготували фотодокументацію й продовжили роботу над виставкою.

24.09.2025 Środa

Za nami kolejny bardzo roboczy dzień: opracowywanie materiałów do mediów społecznościowych, projektowanie grafik i wideo do naszej wystawy immersyjnej. A później pojechaliśmy do deszczowej Szczawnicy, poszukiwaliśmy kolejnych inspiracji.

Po powrocie mieliśmy niebywałą przyjemność wziąć udział w warsztatach snycerskich z artystą ludowym, panem Tadeuszem Ligasem, który dzielił się z nami swoją pasją i umiejętnościami rzeźbienia w drewnie. Nie skłamiemy twierdząc, że chętnych do dłuta, dłucików i innych tajemniczych narzędzi była długa kolejka. Twórczość manualna to niesamowity proces terapeutyczny, który pozwala na poznanie naszych emocji, włączenie refleksji i możliwość tworzenia osobistych przeżyć artystycznych. To jest tak pełne koncentracji i spokoju wyzwalanie zdolności manualnych, percepcyjnych, ale też dające możliwość obcowania z naturą, czyli drewnem.

Niestrudzeni artyści kończyli swoje książki dotykiem pisane, pracowali nad moodboardami oraz po raz pierwszy obejrzeliśmy pokaz prezentacji wystawowych naszych grup immersyjnych. Nooo, jesteśmy pod olbrzymim wrażeniem ich umiejętności!

24.09.2025

Позаду ще один насичений і творчий день! Ми працювали над матеріалами для соціальних мереж, створювали графіку та відео для нашої іммерсивної виставки. А потім – попри дощову погоду – вирушили до Щавниці в пошуках нових натхнень.

Після повернення на нас чекала особлива пригода — майстер-клас із різьби по дереву від народного майстра пана Тадеуша Ліґаса. Ми мали унікальну можливість познайомитися з тонкощами роботи з деревом — а охочих узятися за долота, різці та інші таємничі інструменти було чимало! Така творчість стала для нас справжнім терапевтичним процесом і дала змогу зупинитися, заглибитися в себе, проявити емоції й створити щось глибоко особисте. Робота з деревом — це неймовірне відчуття єдності з природою і собою: зосередженість, спокій і радість творення.

А наші невтомні митці? Завершували книги, «написані дотиком», працювали над мудбордами, а головне — ми вперше разом переглянули презентації виставкових ідей наших іммерсивних груп і захоплюємося їхніми вміннями, креативністю та відданістю справі!

25.09.2025 Czwartek

Czwartek był dniem najbardziej absorbującej pracy – w gościnnych progach Wiejskiego Ośrodka Kultury w Ochotnicy Dolnej grupy zadaniowe kończyły swoje zadania.

Dopracowywaliśmy szczegóły przestrzeni immersyjnej, planowaliśmy i rozmieszczaliśmy wystawę prac obu artystek, a także ekspozycję autoportretów w stylu art déco oraz książek „dotykiem pisanych” – stworzonych przez uczestników projektu.

Wszystkim działaniom towarzyszyły burze mózgów, praca z multimediami, ustawianie komputerów, rzutników i świateł.

Późnym wieczorem, po dobrze wykonanej pracy, opuszczaliśmy WOK z poczuciem satysfakcji i zadowolenia.

25.09.2025

Четвер був днем найінтенсивнішої роботи – у гостинних стінах Сільського осередку культури в Охотниці Дольній робочі групи завершували свої завдання.

Ми доопрацьовували деталі імерсивного простору, планували й розміщували виставку робіт обох мисткинь, а також експозицію автопортретів у стилі арт-деко й книжок, «написаних дотиком», створених учасниками проєкту.

Усі ці дії супроводжувалися мозковими штурмами, роботою з мультимедіа, налаштуванням комп’ютерів, проєкторів і освітлення.

Пізно ввечері, після добре виконаної роботи, ми залишали СОК з відчуттям задоволення й гордості.

26.09.2025 Piątek

O godzinie 8.00 rano rozpoczęła się uroczysta inauguracja wystawy, na którą zostali zaproszeni goście: miejscowi artyści, mieszkańcy, uczniowie szkoły podstawowej z Ochotnicy. Szczególnie dzieci miały możliwość odbioru sztuki wszystkimi zmysłami – multisensorycznie. Mogli zanurzyć się w emocjach stworzonych przez wizualizacje, idealnie dopasowaną muzykę ilustracyjną, grę świateł, wybrane obrazy artystek, ale też stworzone przez nas autobiografie i autoportrety.

Po codziennym podsumowaniu czekał nas już tylko miły wieczór podszyty lekką nostalgią z powodu zbliżającego się zakończenia tej przygody.

 

26.09.2025

О 8:00 ранку розпочалося урочисте відкриття виставки, на яке були запрошені гості: місцеві митці, жителі громади та учні початкової школи з Охотниці.
Особливо діти мали можливість сприймати мистецтво всіма органами чуття — мультисенсорно. Вони могли зануритися в емоції, створені візуалізаціями, ідеально підібраною ілюстративною музикою, грою світла, вибраними картинами художниць, а також створеними нами автобіографіями та автопортретами. 

Після щоденного підсумку на нас чекав лише приємний вечір, пронизаний легкою ностальгією через наближення завершення цієї пригоди.

27.09.2025 Sobota

W piątek wieczorem, o czym nie napisaliśmy przed zamknięciem posta, dla równowagi po intensywnej pracy i emocjach przy wystawach, zrobiliśmy dyskotekę w bacówce (odmienić miejsce pracy w miejsce zabawy też umiemy). Zabawa była przednia, a integracja przy wybranych przez nas hitach genialna.

A w sobotni poranek, jakby na „do widzenia”  pojawiło się słońce. Trochę lubimy, ale trochę nie bardzo  te sobotnie podsumowania: to jest ostatni czas na wspólne emocje, cieszymy się z tego, że udało się wykonać nasze zamierzone cele, wykonaliśmy zadania, nawiązaliśmy nowe  znajomości, zacieśniliśmy te „stare”, które się sprawdziły w trudnych warunkach. Zdajemy sobie sprawę, że w tym gronie możemy się więcej nie spotykać, ale każda spotkana w naszym życiu osoba zostawia w nas ślad. Wiemy już, że te spotkane w połowie drogi między Nową Solą, a Iwano-Frankiwskiem w Ochotnicy osoby zostawiły w nas swoje ślady, odciski swoich emocji, dobrych uczynków, myśli, pomysłów. Zatęsknimy za wspólnymi chwilami, nawet za deszczem… z nostalgią kiedyś obejrzymy zdjęcia, autobiografie dotykiem pisane wykonywane z taką pieczołowitością… Do zobaczenia za rok, kiedyś, gdzieś…

Serdecznie dziękujemy za gościnę Państwu Rozalii i Stanisławowi Jurkowskim z Pensjonatu Jurkowski i całemu Personelowi, dzięki którym czujemy się u Nich jak w domu. Równie gorąco dziękujemy za pomoc Kierownictwu Wiejskiego Ośrodka Kultury w Ochotnicy Dolnej, Pani Monice Jagiele oraz Pani Halinie Jagiele wraz z Pracownikami za bezinteresowną i serdeczną pomoc przy organizacji wystaw i liczymy na dalszą współpracę.

 

27.09.2025

У п’ятницю ввечері — про що ми не встигли написати до завершення попереднього допису — після інтенсивної роботи й емоцій, пов’язаних із виставками, ми влаштували дискотеку в бацівці – стилізованій колибі на території пансіонату, де група працювала цілий тиждень.  Ми вміємо перетворювати робочий простір на місце для розваг! Було весело, а спільна інтеграція під наші улюблені хіти — просто чудова.

А в суботній ранок, ніби на прощання, з’явилося сонце. Ми трохи любимо, але трохи й не дуже ці суботні підсумки. Це останній момент, коли ми можемо пережити спільні емоції, порадіти досягнутим цілям, виконаним завданням, новим знайомствам і зміцненню «старих» зв’язків, які витримали випробування непростими умовами.

Ми усвідомлюємо, що в такому складі можемо більше не зустрітися. Але віримо, що кожна людина, яку ми зустрічаємо в житті, залишає в нас слід. Ті, кого ми зустріли «на півдорозі» — між Новою Суллю та Івано-Франківськом, саме тут, в Охотниці — залишили в нас відбитки своїх емоцій, добрих вчинків, думок і ідей.

Ми будемо сумувати за спільними моментами. Можливо, навіть за дощем. Із ностальгією колись переглянемо фотографії, згадаємо автобіографії, створені дотиком, з такою ретельністю…

До зустрічі — за рік, десь, колись…

Щиро дякуємо пані Розалії та пану Станіславу Юрковським із пансіонату Jurkowski та всьому персоналу — завдяки вам ми почувалися, як удома.

Також сердечно дякуємо керівництву Сільського осередку культури в Охотниці Дольній — пані Моніці Яґєлі та пані Галині Яґєлі разом із працівниками — за безкорисливу й щиру допомогу в організації виставок. Сподіваємось на подальшу співпрацю!

 

Skip to content